Konfrontacja syna-technokraty z ojcem-przedwojennym przemysłowcem posłużyły jako pretekst do rozważań o kondycji etosu polskiej inteligencji. Życie rodzinne to malowniczy, soczysty portret mieszczańskiej rodziny z przedwojennymi, wielkoprzemysłowymi tradycjami. Warszawska willa w zarośniętym ogrodzie, niegdyś zapewne z pretensjami do dworku, teraz mocno podupadła, to rodzinne gniazdo młodego inżyniera, Wita, robiącego karierę na Śląsku. Dom zamieszkują despotyczny ojciec, zblazowana ciotka, ekscentryczna siostra (pierwsza, świetna rola muzy reżysera - Mai Komorowskiej) i wielki pies o kinofilskim skądinąd imieniu Caligari. Aktywnym widzem rodzinnej psychodramy jest Marek, kolega Wita. Jak podpowiada sam Zanussi, postać ojca i jego relacje z synem mają tu podłoże autobiograficzne: Trudno zataić, że Życie rodzinne było moją polemiką z ojcem, ubraną oczywiście w zasłyszaną i zupełnie obcą anegdotę, ale pełną aluzji do różnych naszych starć. W szerszej perspektywie film jest uniwersalną rozprawą o dziedzictwie wynoszonym z rodzinnego domu, bagażu, który bywa wartością, ale i balastem. Bez względu na to, czy się go zaakceptuje, czy też będzie wiecznie negować, nie sposób się go pozbyć. (ENH)
Daniel Olbrychski
Wit
Jan Kreczmar
Father
Halina Mikolajska
Aunt
Maja Komorowska
Bella
Jan Nowicki
Marek
Anna Milewska
Translator
Jerzy Binczycki
Anna Nehrebecka
Może jednak zostanę fanką Mai Komorowskiej. W tym filmie pokazała pazur. I zrobiła jedno salto (na wejściu). A zagrała zdegenerowaną córkę przedwojennego przemysłowca. Do tego Jan Nowicki jako syn kmiecia (pada to słowo w filmie) i Daniel Olbrychski, który nie chce mieć nic wspólnego z zepsutą siostrą (Komorowska), zapitym ojcem i zarobioną, zwariowaną ciotką, mieszkających w zniszczonym dworku. A po drodze niezła psychodelia.