Sztos (1997)
Reżyseria:
Olaf Lubaszenko
Scenariusz:
Jerzy Kolasa
Na początku lat siedemdziesiątych, w scenerii polskiego wybrzeża, splatają się losy dwóch takich, co niejeden księżyc ukradli. "Synek" wyszedł z więzienia i za wszelką cenę chce się dobrze w życiu urządzić. Starszy Eryk, wytrawny hochsztapler, musi się odegrać na kumplu, który go wykiwał w pokerze. Ale do tego jest potrzebna duża kasa. Obaj więc wyruszają w Polskę siejąc spustoszenie... w portfelach dewizowych turystów. Jeszcze tylko rozprawa z "Gruchą" czyli finałowy Sztos, a potem żyć nie umierać, trwoniąc łatwo zarobiony szmal. Plan jest przedni tyle, że na każdym planie można się przejechać.
Obsada:
- Jan Nowicki Eryk
- Cezary Pazura Synek
- Ewa Szawlowska Synek's secretary
- Natasza Urbanska
- Monika Ambroziak Girl dancing with Adas
- Katarzyna Bargielowska Kobieta
- Henryk Bista
- Stanislaw Brudny Cleaner man
- Mariusz Czajka
- Ewa Gawryluk Beata
- Janusz Józefowicz Adas
- Emil Karewicz German tourist
- Dariusz Kordek
- Edward Linde-Lubaszenko Edward
- Olaf Lubaszenko
- Michal Milowicz
- Leon Niemczyk German tourist
- Marek Nowakowski Player
- Przemyslaw Saleta Man in Casino
- Agnieszka Sitek Basia
- Janusz Stoklosa Muzyk
- Robert Wabich Alfons
- Halina Wyrodek Beata's Mother
- Krzysztof Zaleski Grucha
Najlepszy film Lubaszenki, potem zjeżdżał powoli po równi pochyłej w dól. Klimatem podobny nieco do "Vabank" Machulskiego, ale z większym natężeniem sensacji, a mniejszym humoru.
A co tam podnoszę ocenę, bo ten film jest dzisiaj o klasę lepszy niż kilkanaście lat temu. Zaryzykuje stwierdzenie, że kultowy.