Łagodny potwór - projekt Frankenstein (2010)

Szelíd teremtés - A Frankenstein-terv

Reżyseria: Kornél Mundruczó

Scenariusz: Kornél Mundruczó, Mary Shelley

Rudi jest spokojnym, cichym, nieśmiałym 17-latkiem, który wraca do domu po kilku latach spędzonych w internacie. Liczy na odnalezienie ciepła, uczucia rodzinnego, a także poznanie prawdy o swoim ojcu, którego tożsamości nigdy nie poznał. Powitanie jednak nie jest serdeczne, nie jest mile widziany. Chłopak przypadkiem trafia na casting do filmu i zostaje wybrany przez reżysera urzeczonego jego osobowością i perspektywą łatwego prowadzenia naturszczyka. Role, jak często bywa, szybko się odwrócą...

Obsada:

Miklós Székely B. Father
Diána Kiss Tünde
Natasa Stork Director's assistant
Ági Margittay Florist
Kata Wéber Girl at casting
Sándor Terhes Inspector
Éva Szigeti Widow at casting
Dániel Seemann Boy at casting #1
Ferenc Szilágyi Police officer
László Tóth Policeman
Béla Bagota Crime scene photographer
Szabolcs Gáspár Boy on the street

Pełna obsada

Zwiastun:

Wyróżniona recenzja:

Potwór Mundruczo

Historia Frankensteina i jego monstrum jest bardzo dobrze znana; jeśli nie z książki Mary Shelley, to na pewno z filmów, których powstało bez liku. Kornel Mundruczo jednak nie przełożył wiernie słynnej powieści na obrazy filmowe kartka po kartce, ale rozprawił się z tematem w iście autorski sposób. Potwór w filmie węgierskiego twórcy nie ma ciała zszytego z fragmentów trupich szczątków, ...

Autor: Tomek32

Data: 03.08.2010

opinie
oceny

Stara historia we współczesnej wersji obyczajowej - zamiast dr. Frankensteina mamy ojca, który przez brak uczuć stworzył syna-potwora. Mundruczo chciał nam chyba pokazać, że starą powieść można odczytać na nowo. Tyle, że dla mnie to oczywiste. Powieść Mary Shelley była symboliczną i uniwersalną opowieścią o inności, niezrozumieniu, samotności. Mundruczo ją strywializował do banalnej opowiastki o niekochanym synu. Zupełnie zbędny film. Naciągane 6.

No warto dodać, że na początku ten ojciec jest reżyserem , przez co film staje się także przypowieścią o sztuce. Na mnie zrobiło wrażenie także specyficzne i chyba jednak osobiste, oryginalne ukazywanie przestrzeni miasta. Ech, i znów ten banalizm za wszelką cenę;) A myślałem, że Ci się spodoba.

Bardzo podobała mi się książka i myślę, że w tym sedno sprawy. A poza tym wkurzał mnie ten główny bohater (Monster ;)), którego wyraz twarzy nie zmieniał się przez cały film. Rozumiem, że to taki celowy zabieg, żeby pokazać, że Monster ma kłopoty z okazywaniem uczuć? (bo płakać nie umiał)

Zaskakująco wierna adaptacja Frankensteina, tyle że bez fajerwerków i fantastycznych dyrdymałów. Wszystko jest ładnie zagrane i sprawnie odpowiedziane, ale zastanawiam się cały czas po co (po za tym że "bo się da"). I stąd ocena również bez fajerwerków.

No wiesz, ja idę na to dopiero w piątek. Złamałeś niepisaną umowę!

Bardzo podobało mi się przejście ze świata autotematycznej dygresji w świat filmowej fikcji. Przede wszystkim to bardzo ciekawy film autorski, tworzący oryginalną i niebanalną interpretację historii o Frankensteinie.

Wybieram się na to w piątek i bardzo jestem ciekawy co wyszło z tej historii...