Obsada:
-
Jaromír Nohavica
On sam
-
Karel Plíhal
On sam
-
Jan Prent
On sam
-
Karel Holas
On sam
-
Frantisek Cerný
On sam
-
Radek Poboril
On sam
-
Michal Pavlík
On sam
-
Radek Klucka
On sam
-
Jaz Coleman
On sam
-
Jitka Obzinová
TV moderator
-
Eliska Klimesová
Asylum director
-
Danuse Klichová
Journalist #1
-
Sasa Mika
Transvestite #1
-
Václav Glazar
Transvestite #2
-
David Fotter
Doktor
-
David W. Cerný
-
Pavlína Fechterová
-
Jan Foll
Journalist #2
-
Sasa Gedeon
-
Jan Hrebejk
-
Cestmír Kopecky
Asylum inmate
-
Jiri Kralik
Polled person
-
Jan P. Muchow
-
Jiri Popel
Asylum inmate
-
Jan Triska
Film nie jest arcydziełem, ale można się zarazić muzyką Nohavicy.
Dziwny film, bardzo. I nie tylko dlatego, że kompletnie miesza prawdę i fikcję (brawa dla bohaterów za dystans do siebie!). Przedstawia dziwne wydarzenia i przy okazji pyta o różne ważne rzeczy na temat sztuki, życie i w ogóle istnienia na pograniczu sztuki i życia, czyli bycia artystą.
Dużo absurdu – na szczęście niemającego nic wspólnego z Monty Pythonem. Cudowna muzyka! Jak usłyszałam "Pro malou Lenku” na początku, już byłam zdobyta. Nohavicy i reszcie bandy zazdroszczę dystansu do siebie i poczucia humoru, a Zelence – że tak pięknie wszystkie elementy poskładał. Moje klimaty!
Ze wszystkich filmów Zelenki, które widziałam, ten jest moim ulubionym - zabawny i trochę nie z tego świata. Chyba inaczej niż wszyscy, po jego obejrzeniu zaczęłam słuchać Killing Joke, choć Jaz Coleman jest tu troszkę z boku.
Świetna muzyka, trochę metafizyki i to cudne poczucie humoru bohaterów. Oczywiście też zostałam fanką Nohavicy, ale też Czechomora.
Akurat ten film Zelenki nie przypadł mi do gustu - oglądając, nie znałem postaci Nohavicy i cały obraz wydał mi się mocno niezrozumiały. Klimat dobry.
Genialny! Tajemniczy, emocjonalny, poetycki i oniryczny film, takie lubimy najbardziej.
@bolo, ja - byłem wcześniej :P
Są takie filmy, które mógłbym oglądać w kółko. Raz za razem, raz za razem. Na pewno do tej grupy należą wszystkie dzieła Petra Zelenki. "Rok diabła" jest jednakże brylancikiem nawet w kolekcji takiego reżysera jak ów Czech.
Paradokument opowiadający historię wielu sław muzyki nie tylko czeskiej ale i światowej (występuje w końcu Jaz Colman). Praktycznie każdy gra siebie, a równocześnie nie siebie, kogoś zupełnie innego.
Piękna próba znalezienia granic człowieka i sztuki, zakończona poddaniem się
To może tak będzie prościej: kto po obejrzeniu tego filmu NIE stał się fanem Nohavicy?
Wspaniale podsumowałeś film. :)
Można by dodać: kto po obejrzeniu tego filmu NIE stał się fanem Zelenki?
I wyniki tych sond byłyby prawdopodobnie bardzo do siebie zbliżone. :]
I nie przeszkadza nawet nieznajomość postaci w tym obrazie występujących. Z reguły najpierw widz zostaje zauroczony sylwetkami Nohavicy, Colmana, Plihala i członków Czechomora, a dopiero później zapoznaje się z nimi "w rzeczywistości"...
Świetny klimat, doskonała muzyka i czeska dawka metafizyki -- to film wyjątkowy, od jego obejrzenia stałem się fanem Nohavicy (to cóż że ubek :P)
amatorszczyzna