Pani z przedszkola (2014)

Reżyseria: Marcin Krzyształowicz

Scenariusz: Marcin Krzyształowicz

„Pani z przedszkola” to ujmujący błyskotliwym poczuciem humoru i fenomenalnym aktorstwem, niezwykle barwny obraz rodziny, której życie z dnia na dzień staje na głowie, gdy wkracza w nie przedszkolanka syna, piękna i tajemnicza Karolina (Karolina Gruszka). To za jej sprawą rodzice chłopca – zapalony konstruktor latawców (Adam Woronowicz) i jego melancholijna małżonka (Agata Kulesza) odkryją, czym jest prawdziwa miłość i zrozumieją, że przez wszystkie lata małżeństwa tak naprawdę niewiele o sobie wiedzieli. W pełnej humoru i zapadających w pamięć dialogów „Pani z przedszkola”, stanowiącej żywy dowód na talent i wszechstronność warsztatową Krzyształowicza, występują m.in. dwukrotna zdobywczyni Polskiej Nagrody Filmowej – Agata Kulesza, laureaci tej nagrody – Adam Woronowicz i Marian Dziędziel, nagrodzona Złotymi Lwami – Karolina Gruszka, a także Łukasz Simlat i legenda polskiego kina – Krystyna Janda, która pokazuje tu zupełnie nowe, komediowe wcielenie. (opis dystrybutora)

Obsada:

Adam Woronowicz Dad
Karolina Gruszka Karolina
Krystyna Janda Grandmother
Marian Dziedziel Therapist
Dariusz Chojnacki Drunk Neighbour
Grzegorz Wojdon Polcieman
Wojciech Wójcik Gentelman in restaurant
Anita Poddebniak Hania
Anna Oberc Brunette from TV
Kazimierz Nagórski Cameraman From TV
Adam Ender TV Worker
Martyna Bazychowska TV Worker
Maja Bohosiewicz Kasia
Roman Gancarczyk Skóra
Wojciech Czerwinski Tadeusz
Artur Dziurman Psychologist
Jakub Piwowarczyk Waiter
Robert Skulski Militiaman
Patrycja Durska Wife of Dad
Andrzej Zielinski Surgeon
Tomasz Toloczko Parent
Anna Koczwara Zuzia

Pełna obsada

Zwiastun:

opinie
oceny

Za dużo wątków, dziury w fabule i te graficzne wstawki... Dwie gwiazdki więcej za grę aktorską i niezły dźwięk.

Jak to się stało, że o tej polskiej perełce nawet nie słyszałem?! Ale dziś to nadrobiłem i czuję się syty doskonałej stylizacji, pięknych kadrów, sympatycznie ukazanego erotyzmu, a przede wszystkim humoru wobec trudnych, biograficznych problemów. O wiele lżejsze niż u pokrewnego Miauczyńskiego/Koterskiego. Wspaniale użyta animacja uzupełnia ten komplet, i jak zwykle pozwala przybliżyć widzowi wyobraźnię dziecka, gdyby już o niej zapomniał. Są i niekonsekwencje: wydaje mi się, że bohater (zwłaszcza jako kilkulatek) za dużo wie o życiu rodziców poza domem, a niby skąd? Jednak przeważa wizja reżyserska, trochę rubaszna i miejscami zaskakująca (piercing w latach 80.?), ale pełna życia i - dosłownie - kolorów. Na deser jeszcze zabawne dialogi i twórcze wykorzystanie muzyki - Chopin przy scenie biesiady, albo fortepianowe tremolo nawiązujące do widocznych na ekranie łaskotek... Smakowało mi, mam nadzieję, że jeszcze usłyszę o filmach na razie dla mnie anonimowego Marcina Krzyształowicza.