W 1942 roku Dragoljub Aleksić, akrobata i atleta, zrealizował melodramat Bezbronna niewinność – pierwszy film dźwiękowy w języku serbskim. Aleksić był scenarzystą, reżyserem, a także bohaterem filmu i odtwórcą głównej roli. W 1968 roku do zapomnianego obrazu powrócił Dušan Makavejev, który swoją Bezbronną niewinność rozpoczyna informacją, że to nowa edycja starego, dobrego filmu. Makavejev łączy duże fragmenty oryginału ze współczesnym dokumentem o Aleksiciu i jego współpracownikach. Z jednej strony reżyser bawi się formą, podkreślając amatorszczyznę i kicz produkcji z lat 40. (np. barwiąc fragmenty filmu). Z drugiej – przez dodanie scen z archiwalnych kronik zmienia kontekst historyczny i ideologiczny. Groteskowa stylizacja podstarzałego Aleksicia na herosa umieszczonego na obrotowej platformie-cokole jest nie tylko kpiną z jego samouwielbienia, ale też krytyką kultu jednostki typowego dla systemów totalitarnych. (www.nowehoryzonty.pl)
Dragoljub Aleksic
Himself
