Czy istnieją granice ludzkiej świadomości? A jeśli tak, to gdzie się znajdują? Jak daleko sięga ludzka świadomość? Czy jesteśmy ze sobą połączeni w sposób, którego istnienia nie podejrzewamy i nigdy wcześniej nie znaliśmy? Film zadaje te enigmatyczne pytania i próbuje również znaleźć na nie odpowiedzi. Phie Ambo bada w filmie relacje między ograniczeniami fizycznymi a sferą metafizyczną, a jej obraz sam w sobie staje się eksperymentem. Ambo celowo utrudnia jego przebieg. Nie nawiązuje kontaktu z jego uczestnikami – sami do niej trafiają lub pojawiają się jako skojarzenia. Linia eksperymentu rozciąga się szeroko: od genialnego fizyka Holgera Becha Nielsena do kobiety-jasnowidzki, od fizyki kwantowej do pewnego laboratorium w Jutlandii. (docsag.pl)
Phie Ambo
Herself
Idąc na taki film, wiem na co się piszę: potencjalnie będzie to w 90% bełkot, jest jednak szansa na dowiedzenie się czegoś ciekawego (i ta szansa ostatecznie przeważa). W gruncie rzeczy nie ma więc wielkiego rozczarowania, zaskakuje jedynie to, że film jest dość nieporadnie zrobiony. Ostatecznie kładzie go nie temat, ale nieudolność reżyserki, która w centralnej części filmu oczekuje, że widz podzieli jej fascynację brudnymi rurami i magicznymi metodami ich oczyszczania, dzięki "komunikującej się" wodzie.