Międzynarodowy rozgłos przyniosły "Małej Wierze" nie zaskakująco prawdziwe obrazy życia codziennego w upadającym Związku Radzieckim, lecz nie widziane dotąd w radzieckich filmach... sceny erotyczne. Mimo oficjalnej wizy cenzury i wsparcia pierestrojkowej krytyki film sprzedawano w kraju i za granicą jako "pierwszy rodzimy film erotyczny". Widownia, która w ZSRR sięgnęła 55 mln widzów, ruszyła do kin podziwiać wdzięki Natalii Niegody - już wkrótce gwiazdy "Playboya", która trafiła także na okładkę tygodnika "People".
Postawienie na erotyzm było świetnym posunięciem marketingowym, lecz nie to świadczy o wartości "Małej Wiery". Widzów, którzy znali kino radzieckie lub śledzili obraz ZSRR na ekranie zaskoczył przede wszystkim brak wszechobecnej do niedawna w tamtejszych filmach "pokazuchy". W zamian pokazano radzieckie życie bez upiększeń: maleńkie mieszkania bez prawa do prywatności, codzienny trud zaopatrzenia domu, ludzi zniszczonych alkoholem, dezintegrację rodziny skupionej wokół telewizora... Przedstawiono też inny niż dotąd obraz radzieckiej młodzieży: odsuwającej wartości podsuwane przez ideologiczne wychowanie, zapatrzonej na zachodni styl bycia, sięgającej po alkohol i używki.
Obraz Związku Radzieckiego w "Małej Wierze" był szokujący: nigdy dotąd filmowcy nie odważyli się na tak drastyczne ukazanie rzeczywistości. Wkrótce jednak miało się okazać, że film Piczuła to dopiero początek drogi: na radzieckie ekrany nadchodziła era "czernuchy".
(Konrad J. Zarębski)
Natalya Negoda
Vera
Vadim Zakharchenko
Szukam w tych ruskich filmach prawdy o miłości, gdzie nic nie jest łatwo, gdzie może jest nawet beznadziejnie, ale może dlatego takie uczucie ma sens. Bo jest jak "Tlen", bez którego nie da się żyć, a nie jest jak pocztówka walentynkowa komedia bzdet romantyczna. "Mała Wiera" to taki właśnie słowiański meloalebardziejjednakdramat.
Sławny z powodu śmiałych niby scen erotycznych, które na dzisiejsze czasy raczej nie zaskakują. Za to rewelacyjnie zagrana główna rola i pięknie oddany koniec lat 80-tych. Dramat rodziny na tle młodzieżowych problemów u schyłku komunizmu. Ku pamięci.