Obsada:
-
Gael García Bernal
Ángel / Juan / Zahara
-
Fele Martínez
Enrique Goded
-
Daniel Giménez Cacho
Padre Manolo
-
Lluís Homar
Sr. Manuel Berenguer
-
Francisco Maestre
Padre José
-
Francisco Boira
Ignacio
-
Juan Fernández
Martín
-
Nacho Pérez
Ignacio
-
Raúl García Forneiro
Enrique
-
Javier Cámara
Paca / Paquito
-
Alberto Ferreiro
Enrique Serrano
-
Petra Martínez
Madre
-
Sandra Sandra
-
Roberto Hoyas
Camarero
-
Agustín Almodóvar
Enrique's pool attendant
-
Sara Montiel
Soledad
-
Pau Poch
Niño
-
Leonor Watling
Mónica
Tu zbiegły się wątki perwersyjnych zabaw z narastającą dojrzałością reżysera. Nikt tego nie będzie pamiętał jako arcydzieło, ale gdyby zrobił go ktoś znikąd, to tak by było.
Nie jest to może najlepszy i najbardziej błyskotliwy film Almodovara ale oczywiście daje radę. Postaci wydały mi się odrobinę sztuczne, ale może to złudzenie. Warto dodać, że po tym filmie karierę zrobił Gael García Bernal.
Mój szacunek dla Bernala rośnie z każdym filmem :)
Po zsumowaniu scenariusza film okazuje się naładowany dynamitem. Niestety oglądając to - im bliżej do końca tym bardziej się cieszyłem. Film z każdym kwadransem traci tempo co biorąc pod uwagę rozwój fabuły jest fenomenem.
W moim odczuciu nie tyle traci tempo, ile nabiera atmosfery suspensu.
Połowę wrażenia, jakie wywarł na mnie ten film, przypisać muszę niesamowitemu zakończeniu. Scenariusz jest bardzo interesujący (i smutny), ale czegoś zabrakło w samej atmosferze. Co ciekawe: G.G. Bernal podobał mi się tylko w kobiecej peruce Oo
Zgadzam się co do peruki - do twarzy mu było.
Czystość i piękno splatają się tu po almodowarowemu z perwersją a przeplatają z brutalnością i emocjonującą psychologiczną grą. Do tego opowiedziana w filmie historia zmienia kilka razy kurs w dość niespodziewany sposób. Zostałam wciągnięta i oczarowana.