Jańcio Wodnik (1993)
Jancio Wodnik
Reżyseria:
Jan Jakub Kolski
Scenariusz:
Jan Jakub Kolski
W wiosce mieszka Jańcio, filozof, człowiek kochający życie i swoją młodą żonę, Weronkę. Jańcio żyje w zgodzie z Bogiem i nie przypuszcza, że zostanie przez niego wystawiony na próbę. Przekonuje się o posiadanej mocy czynienia cudów. Zostawia swoją ciężarną żonę i rusza w świat, obiecując wrócić przed rozwiązaniem. Jańcio wędruje po wsiach uzdrawiając ludzi. Jego sława powiększa się, rośnie też jego pycha.
Obsada:
- Franciszek Pieczka Jancio Wodnik
- Grazyna Blecka-Kolska Weronka
- Boguslaw Linda Stygma
- Katarzyna Aleksandrowicz Oczyszczona
- Olgierd Lukaszewicz Dziad
- Wieslaw Cichy Umarlak
- Renata Palys Zona Umarlaka
- Henryk Niebudek Chlop
- Malgorzata Kaluzinska Czarnowlosa
- Kazimierz Krzaczkowski Ojciec Oczyszczonej
- Katarzyna Kurylonska Dziewczyna Stygmy
- Mariusz Kilian Pastuch
- Lech Gwit Socha
- Joanna Jedrejek Janco's girl
Chyba najlepszy Kolski, bardzo magiczny obraz. Najlepsza scena- niesienie niebieskiego samochodu w procesji, jednak ten reżyser jest magikiem. Nawet jego żona nie była bardzo denerwująca, może dlatego, że wisiała głową w dół :)
I w dodatku rewelacyjne role Pieczki i Lindy.
Piękna opowieść filmowa tworząca mityczną postać dziada-cudotwórcy tak, jakbyśmy ją znali od zawsze. Mądra, nieprzewidywalna, tylko sposób filmowania chyba się trochę zestarzał. Ale i tak pycha!
Dialog o produkcji kapusty kiszonej - bezcenny.
Bajkowa, słodka, do głębi poruszająca historia, z niebanalnym morałem, zawieszona w sielskiej prowincjonalnej rzeczywistości. Świetna, poruszająca i nie dająca o sobie zapomnieć oprawa muzyczna. Subtelny humor biorący się z pozoru nieistotnych detali. Moim skromnym zdaniem najlepszy film Kolskiego. Arcydzieło które zostawia głęboki ślad w pamięci widza.
Moralitet,jak większość filmów Kolskiego.