Obsada:
-
Matthew Goode
Charles Ryder
-
Thomas Morrison
Hooper
-
Anna Madeley
Celia Ryder
-
David Barrass
Ship's Barber
-
Sarah Crowden
Lady Guest
-
Stephen Carlile
English Lord
-
Peter Barnes
American Professor
-
Hayley Atwell
Julia Flyte
-
Patrick Malahide
Edward Ryder
-
Richard Teverson
Cousin Jasper
-
Joseph Beattie
Anthony Blanche
-
Ben Whishaw
Sebastian Flyte
-
Roger Walker
Lunt
-
Rita Davies
Nanny Hawkins
-
Ed Stoppard
Bridley Flyte
-
Emma Thompson
Lady Marchmain
-
Felicity Jones
Lady Cordelia Flyte
-
Geoffrey Wilkinson
Wilcox
-
Michael Gambon
Lord Marchmain
-
Greta Scacchi
Cara
-
James Bradshaw
Mr. Samgrass
-
Jonathan Cake
Rex Mottram
-
Tom Wlaschiha
Kurt
-
Stephane Cornicard
Doctor Henri
-
Susan Brown
Pielęgniarka
-
Niall Buggy
Father Mackay
-
Michael Berendt
Art Student
Właściwie film o niczym.
Nudny film, rzeczywiście o niczym. Najbardziej zawodzi scena miłosna - zamiast dramatycznego "antykatolickiego" i pełnego emocji zbliżenia, co nasuwałaby logika filmu, dostaliśmy przesłodzony i kiczowaty holywoodzki seks. Więcej grzechów tego filmu nie pamiętam, że spędziłam te dwie godziny w kinie bardzo żałuję.
Z książką wiele wspólnego film nie ma, przede wszystkim obraca jej przesłanie o jakieś 178 stopni, ale jak się próbuje zrobić film trochę anreligijny z utworu prokatolickiego, trudno trzymać się wiernie treści. Dodaje jeden wątek romansowy, nieprzydatny, wręcz szkodliwy, bo sprowadzający ukazaną w oryginale różnorodność ludzkich relacji do jednego. Ideologiczne spłycenie fabuły (w sumie niezłej) jest wg mnie największą wadą filmu. Ale zapadł mi w pamięć jak mało który.
Cały czas zastanawiam się, o czym jest ten film "bardziej" - o presji religii, czy o presji rodziny?
Czy jeśli nie chodzi o to, żeby być szczęśliwym, ale o życie przyszłe tylko i wyłącznie, to czy nie jest to jednoznaczne z tym, że TRZEBA być nieszczęśliwym? Same pytania, żadnej odpowiedzi ;)
Film bardzo powściągliwy, taki... angielski? ale to nie znaczy, że nie skłania do refleksji - skłania, tylko jest to spokojniejsze, bardziej intymne, głębsze i mocniejsze (z tym akurat średnio się udało), a nie takie, jak przywykliśmy, jeśli chodzi o tę tematykę, czyli emocjonalne, nerwowe, kategoryczne.