Portugalczyk wraca do chińskiego już Macao w poszukiwaniu transseksualnej przyjaciółki, chcąc wypełnić materią powidoki wspomnień. Przepuszczony przez manieryczny filtr kina noir, emocjonalny pejzaż widzianej oczyma starego znajomego metropolii to równocześnie najlepszy substytut przewodnika Lonely Planet. Macao, miasto sprzeczności, w którym całą historię można unieważnić jednym zwolnieniem migawki aparatu, pokazuje tu wszystkie swoje oblicza. Przypominająca filmowe eseje Chrisa Markera, przedziwna hybryda, łącząca podróżniczy dokument i pulpową fikcję, z pełną świadomością odwołuje się również do historii kina – romantycznego wizerunku, jaki „Las Vegas Orientu” zaskarbiło sobie dzięki nieśmiertelnym kreacjom Jane Russell i Roberta Mitchuma. (NH)
Taniość bije po oczach, podobnie jak pretekstowość fabuły. Ale to bez znaczenia. W tej parafabule nie chodzi przecież o kuriozalną historię w tle, pewnie dorobioną do zdjęć, lecz o portret współczesnego Makao. I jako portret film sprawdza się nieźle.